برخورد با حضرت رقیه(س) تداعیکننده برخورد با یتیمان در جامعه امروز است
تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۹۸۳۹۵
ایسنا/خراسان رضوی یک کارشناس مذهبی با اشاره به روز سوم محرم که به نام حضرت رقیه(س) نامگذاری شده است، گفت: برخورد با حضرت رقیه(س) در کربلا، تداعیکننده برخورد قهرآمیز و ناراحتکننده با یتیمان و کودکان ستمدیده در جامعه امروز است.
حجتالاسلام حسین ابراهیمی در گفتوگو با ایسنا به مناسبت روز سوم محرم اظهار کرد: آنچه در برگزاری مجالس عزاداری مهم است و گفته میشود محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته، با توجه به این است که پیامی از امام حسین(ع) دریافت و منتقل کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: جلوه عاشورا این را به ما نشان میدهد که افرادی به خاطر دنیادوستی، جلوی راه امامحسین(ع) و خانواده او را گرفتند و برخورد ظالمانهای با آنها کردند و پس از شهادت امامحسین(ع) نیز با یتیمان او برخورد نادرستی داشتند. این ظلمی که بر دختر ۳ساله امامحسین(ع) روا داشتند نیز، یادآور روایات اهل بیت(ع) است که در آنها دستوراتی برای برخورد با یتیم داده شده است.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: از طرفی در کنار دستور توجه به برخورد با یتیمان در روایات، در دستورات تربیتی اهل بیت(ع) توجه به دختران سفارش شده و دستور داده شده که به دختران بیش از پسران توجه شود و گفته شده که اگر فردی هم دارای دختر و هم پسر است، اگر هدیهای برای آنها خریداری کرد، ابتدا هدیه دختر را به او بدهد؛ چراکه دختران حساستر، احساسیتر و عاطفیتر هستند. حال اگر یک دختر یتیم هم باشد، دستورات اهل بیت(ع) در رابطه با توجه به آن دختر مضاعف و گفته میشود که ما به چه شکلی باید با آن برخورد کنیم.
وی با اشاره به اینکه در احادیث بیان شده «اگر یتیمی گریه کند عرش خدا به لرزه درمیآید»، خاطرنشان کرد: ۳ساله امام حسین(ع) در کربلا نیز برای ما دارای پیام است و میخواهد به ما بگوید که در زندگی خود مراقب باشیم که مانند یزیدیان عمل نکنیم. چه بسا در جامعه امروز در برخورد با کودکان یتیم، محروم، ستمدیده و کودکان کار رفتارهای قهرآمیز و ناراحتکننده صورت میگیرد که این شایسته جامعه اسلامی نیست. درس عاشورا نیز در این خصوص این است که مسلمان باید مهر و عطوفت خود را نشان دهد و مراقب رفتارهایی که انجام میدهد، باشد.
ابراهیمی ابراز کرد: حضرت رقیه(ع) یکی از اسطورههای کربلا است که بخشی از روضه ما در شب سوم محرم به ایشان اختصاص دارد و همیشه اهل روضه اعتقاد دارند که این شبها حاجتروا میشوند؛ چراکه به خدا نزدیک میشوند و در احادیث آمده که خدا در نزد دلهای شکسته است که این شبها دلهای مسلمانان شکستهتر است.
این کارشناس مذهبی در رابطه با چرایی نامگذاری هر روز دهه اول محرم به نام یکی از اصحاب و اهل بیت امام حسین(ع) بیان کرد: به این شکل نبوده که در دهه اول محرم، هر شب اتفاق خاصی رخ داده باشد که بر اساس آن اتفاق تاریخی نامگذاری انجام شده باشد، بلکه تمام اتفاقات و شهادت امامحسین(ع) و یارانش در روز عاشورا اتفاق افتاده است، اما برای اینکه بتوانیم توجه کامل و توسل لازم را به عناصر محرم و عاشورا داشته باشیم و شأن خانواده امام حسین(ع) را رعایت کنیم، هر روز از محرم را به سلیقه اهل عزا و هیات نامگذاری کردند. البته به این شکل هم نیست که صرفا اگر یک شب به نام فردی است، دیگر در روضه شبهای دیگر او را یاد نکنیم.
رعایت شیوهنامههای بهداشتی دستور اهل بیت(ع) است
وی با اشاره به اینکه شیوهنامههای بهداشتی در هیئات مذهبی باید رعایت شود، اظهار کرد: حفظ شأن عزاداری امامحسین(ع) و فراموش نکردن دستورات آن حضرت از دغدغههای طلبههای علوم دینی و مبلغان دین در این ایام است. نباید فراموش کنیم در روزهایی قرار داریم که بیماری کرونا وجود دارد و باید دستورات و شیوهنامههای بهداشتی را به درستی رعایت کنیم که این دستور اهل بیت(ع) است. در روایتی گفته شده که هرچقدر که میتوانید به بهداشت و نظافت نزدیک شوید و پیامبر اسلام(ص) فرموده که خداوند بنیان اسلام را بر نظافت و بهداشت قرار داده است. یعنی فردی که اهل رعایت مسائل بهداشتی نیست، از اسلام دور است و فردی وارد بهشت نمیشود مگر اینکه اهل رعایت دستورات بهداشتی باشد.
وی ادامه داد: در کنار موضوع اهمیت توجه به رعایت مسائل بهداشتی، موضوع حقالناس نیز در این امر مطرح است و روز عاشورا امام حسین(ع) فرمود که اگر کسی حقالناس بر گردن دارد همراه من نیاید. ما نیز اگر دستورات و شیوهنامههای بهداشتی را در مراسم عزاداری امام حسین(ع) رعایت نکنیم حقالناس است؛ چراکه ممکن است اگر خودمان هم مبتلا به کرونا نباشیم، ناقل باشیم و دیگران را به کرونا مبتلا کنیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری محرم محرم و صفر شب سوم محرم حضرت رقيه س محرم ۱۴۰۰ شیوه نامه های بهداشتی امام حسین ع حضرت رقیه اهل بیت ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۹۸۳۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند
دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتبهای موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علمآموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.
بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».
40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیاتبخش حضرت علی بن موسیالرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفتوگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.
با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.
این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی میدارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همانطور که میدانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»
از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرمودهاند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره میفرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که میخواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقرهای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.
امام رضا(ع) چه توصیهای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟
امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نمودهاند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرمودهاند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه میشوید»
امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرمودهاند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر میدهند رد نمیکند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.
پس معلوم شد که در علمآموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.
از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟
حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت میفرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمیدانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمیشود، بلکه شامل هر کار خوبی میشود، چنان که در روایت دیگری فرمودهاند: «کل معروف صدقة».
امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره میفرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند میشود و میتوان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.
بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.
با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟
گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را میتوان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونهای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوقالعاده برخوردار شود.
منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان